Księżniczki na zamkowej wieży, czyli wizyta w Czersku

Miał być zamek. I księżniczki. Ale bez rycerza, bo Starsza M. nie gustuje w zbrojach (a czemu – zobaczcie tu). Cóż było robić – pojechaliśmy do Czerska…

Wprawdzie na samym początku zwątpiliśmy, czy cokolwiek z wycieczki wyjdzie, bo… najzwyczajniej w świecie nie mieliśmy gdzie zaparkować (poprzednim razem byłam w Czersku na rowerze i jakoś mało mnie obchodziły kwestie parkingowe). Jednak – po n-tej rundce wokół rynku – udało się coś znaleźć i mogliśmy ruszać.

Zamek książąt mazowieckich w Czersku korzeniami sięga XI w. (ceglany zamek powstał w XIV stuleciu), wiele przeszedł w toku swojej historii, a od trzeciego rozbioru Polski pozostaje ruiną. Ruiną bardzo sympatyczną, choć ogrodzoną, udostępnianą płatnie (bilet normalny – 10 zł) i z różnymi atrakcjami na dziedzińcu (jedzenie, strzelanie z łuku etc.). I choć zdecydowanie bardziej gustuję w mniej ucywilizowanych ruinach zamków, chętnie tu wracam.

Starsza M. dostała od pani w kasie kilka folderków opracowanych dla dzieci, zawierających zadania i gry ułatwiające poznanie historii Czerska i samego zamku. Ponieważ poziom zadań był raczej wczesnoszkolny, trochę poczekają. Za to dużą atrakcją okazało się chodzenie po wieżach – i dzielnie pokonywała strome schodki, zastanawiając się, czy spotka rycerza, czy też – księżniczkę. M. Młodsza bacznie i całkiem przytomnie obserwowała całą sytuację z poziomu chusty – po to, by później błogo odpłynąć. Miłym finałem dnia stały się kupione pod zamkiem wiśnie w ilości sporej, z zamiarem usmażenia z nich konfitury. Konfitury nie będzie – wiśnie były za smaczne…

Machiny oblężnicze

Widok z okienka

W głąb wieży…

Ciekawska M. Młodsza

Zamek z góry

Jak są księżniczki, jest i bal…