Nieborów pochmurną porą

W tak piękny inaczej długi weekend najtrudniej było wstać z łóżka i wychylić nosy za okno. Podjęcie decyzji, że gdzieś się ruszymy, już było łatwiejsze. Wybór padł na Nieborów, bo park z oranżerią i pałacem dawał liczne możliwości schronienia się przed nagłym oberwaniem chmury, a miejsce zachwyca niezmiennie nawet w brzydki dzień.

Z Nieborowem wiążą się same znane nazwiska: jego właścicielami byli kolejno Radziejowscy, Lubomirscy, Ogińscy i Radziwiłłowie; pierwszy pałac zaprojektował znakomity architekt Tylman van Gameren, a przerobił go w duchu klasycystycznym Szymon Bogumił Zug. On też stworzył wokół pałacu piękny ogród w stylu francuskim. Wspaniałemu efektowi tych prac udało się przetrwać mimo zawieruchy historycznej i deportacji rodziny Radziwiłłów w głąb ZSRR, a to dzięki temu, że w 1945 r. ówczesny dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie, Stanisław Lorentz, uczynił z Nieborowa i pobliskiej Arkadii filię MNW.

Dla nas wizyta w Nieborowie była kontaktem z historią i zabytkiem, okazją do refleksji nad trwałością dzieł człowieka, a także – możliwością spaceru w pięknym otoczeniu, nie tylko przyrodniczym. M. Młodsza smacznie spała, a Starsza – wybiegała się radośnie, grając w zawody z wiatrem (a wiał solidnie, M. mogła poczuć się jak latawiec), gubiąc się i odnajdując w labiryncie z żywopłotów oraz winorośli, podziwiając rośliny i prowadząc dłuższe pogawędki z rzeźbami.

Deszcz nas pokropił, a jakże…