Włóczykij, czyli coś o nas… Bajkowy projekt blogowy: Europa

Muminków chyba nie trzeba przedstawiać.

Ukochana seria książek mojego dzieciństwa autorstwa fińskiej (ale – co ciekawe – szwedzkojęzycznej) pisarki Tove Jansson podbiła serce nie tylko moje, lecz także Małgosi. Chyba nie muszę mówić, która postać stała się – od najwcześniejszych lat – najukochańszą? Oczywiście – Włóczykij*… Najlepszy przyjaciel Muminka, postać ekscentryczna, ale przyjacielska; ponad zgiełk tłumów ceniąca wędrówkę. Bogata wnętrzem i doświadczeniami, a nie majątkiem.

Nasze alter ego.

Bo bajki nie tylko leczą, nie tylko tłumaczą świat i udzielają wskazówek, jak żyć. Także opowiadają o nas samych. I o tym dzisiejszy odcinek Bajkowego projektu blogowego.

 

Myśl o Włóczykiju towarzyszyła nam przez całą majówkę, a później stworzyliśmy specyficzną mapę naszych wspólnych włóczęg – mapę, w której znacznie ważniejsze niż oddanie odległości i wysokości było zaangażowanie i włożone w wędrówkę oraz tworzenie mapy uczucie. Na kserokopie mapy nanieśliśmy nasze trasy i komentarze do nich. Dla Małgosi wrażenie niezapomniane. Na pewno to nie jest ostatnia mapa tego typu, którą tworzymy…

* co ciekawe, w oryginale Włóczykij nazywa się inaczej. Za Wikipedią:

“Słowo Snusmumriken pochodzi od szwedzkiego snusmumrik, co oznacza stary człowiek, który mówi niedbale i można to dosłownie tłumaczyć jako stary gawędziarz, stary nudziarz, lub niechlujny, stary człowiek”

A co w ramach projektu wymyślili inni? Zajrzyj!