Historia pewnej klęski, czyli jak góra w paski nas pokonała

Prutaš (2393 m n.p.m.) podobał się nam, oj podobał. Podobał się, kiedy przeglądaliśmy przewodnik, podobał – kiedy wchodziliśmy na Bobotov Kuk (2523 m n.p.m., o tamtej wycieczce innym razem). Stroma góra, w piękne poprzeczne paski – niesamowity po prostu widok, efekt intensywnego wietrzenia.

Plan wycieczki był dość prosty – wejść i zejść, tą samą drogą, która wydawała się dość krótka i niezbyt czasochłonna.

Krótka to ona była – i to bardzo, bo okazała się… piekielnie stroma. Do stromizny jesteśmy przyzwyczajeni, ale stromiźnie towarzyszył naprawdę nieprzyjemny piarg. Poszlibyśmy dalej, gdybyśmy nie musieli wracać tą samą drogą i (potencjalnie w pośpiechu, bo znad Bobotv Kuka nadciągały burzowe chmury) zjeżdżać po kamieniach na nosidełku z Małgosią. Zdecydowaliśmy się więc na odwrót… Cóż, nie wszystko w życiu się udaje, bezpieczeństwo zawsze powinno być bezwzględnym priorytetem. Zwłaszcza gdy się podróżuje z dzieckiem – nie jesteśmy przecież sami.

Może kiedyś uda się tu wrócić i zakończyć porachunki z krnąbrną górą. Wycieczki nie żałujemy, bo nawet z samego podejścia widoki zapierały dech w piersiach: ze względu na stromiznę poczucie przestrzeni wokół i świata “z lotu ptaka” było nie do opisania.